بدون عنوان
برای آشنایی والدین با این بیماری و چگونگی مراقبتها با دکتر عباس حبیبالهی، متخصص کودکان و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفتوگو کردهایم.
تشنج، تحریک بیش از حد و غیرطبیعی سلولهای عصبی مغز است و علل مختلفی هم دارد. کدام نوع در کودکان شایعتر است؟ تشنج عمومی در میان کودکان شایعتر است و خانوادهها را بیشتر نگران میکند. این تشنج ناشی از تب است اما خوشبختانه فقط در 4-3 درصد کودکان اتفاق میافتد. والدین در چه سنینی باید بیشتر مراقب تشنج باشند؟ معمولا سن درگیری کودکان با تشنج، بالای 6 ماه و کمتر از 5 سال و بیشترین شیوع آن در 2-5/1 سالگی است. معمولا تشنج به دنبال تب ناشی از سرماخوردگی یا تب شدید ایجاد میشود، اما مهمترین نکتهای که باید در نظر داشت؛ تب با تشنج بهدنبال مننژیت است که باید به سرعت به آن رسیدگی کرد و کودک باید بستری شود. چه علایمی نشاندهنده بروز تشنج در کودک است؟ باتوجه به نوع تشنج، ممکناست کودک دچار اختلال هوشیاری شود یا اطرافیان را نشناسد، به صدا زدن پاسخ ندهد یا بیهوش روی زمین بیفتد. گاهی حرکات غیرارادی در اعضای بدن کودک ظاهر میشود که این حرکتها ممکناست قسمتی از بدن یا تمام اعضا را درگیر کند. ممکناست کودک به شدت دستوپا بزند، روی زمین بیفتد، سر و چشمهایش به یک طرف بچرخد یا اینکه فقط یک دست یا یک پای او دچار حرکات تکاندهنده شدید شود و این حالت چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد. اگر کودکی یک بار تشنج کند، والدین باید نگران حملههای تشنجی بعد و حتی تا آخر عمر در او باشند؟ معمولا تشنج عود نمیکند و قابل پیشگویی و پیشگیری هم نیست. در سنین پایین، مغز کودکان به افزایش درجه حرارت بدن حساس است، اما بیشتر آنها بعد از این سن، دچار تشنج نمیشوند. تشنج ناشی از تب، معمولا با مشکلات بعدی همراه نیست و روی مهارتهای یادگیری و هوش کودک تاثیرگذار نخواهد بود. بچههایی که تشنج میکنند معمولا به دارو نیاز ندارند اما در کودکانی که زیر یک سال، (4 تا 12 ماهه) اولین ابتلا را داشتهاند، سابقه خانوادگی تب و تشنج و صرع در آنها وجود دارد یا بیش از 2 بار و هر بار بیش از 15 دقیقه این تشنج طول کشیده باشد، بیشتر باید مراقب باشند. از طرفی احتمال تشنج در پسرها بیشتر است. چه شیوههای درمانیای برای این مشکل وجود دارد؟ معمولا برای کودکانی که برای اولین بار دچار تشنج میشوند، درمانی انجام نمیشود. تصمیمگیری درمانی در موارد خاصی که ذکر شد و البته همراه با معاینه دقیق و شرح حال و انجام اقدامهای تشخیصی از جمله آزمایش مایع مغزی نخاعی، سیتیاسکن و ام.آر.آی و براساس تصمیمگیری پزشک است و معمولا با داروهای خاصی انجام میشود. نکته مهم در درمان این بیماری، ادامه روند درمان و توجه به توصیههای پزشک و پیگیری منظم است. والدین باید به چه نکتههایی توجه کنند؟ یکی از نکتههای مهم و ضروری در کنترل تشنج، دستپاچهنشدن و پرهیز از انجام کارهایی است که نه تنها به کودک و فردی که در حال تشنج است کمک نمیکند، بلکه ممکن است باعث آسیبرساندن به او هم شود. مهمترین اقدام در این زمان، قرار دادن کودک در مکانی امن و خواباندن او به پهلوی راست و خارج کردن لباسهای تنگ است. باید صبر کنید تا تشنج کاملا برطرف و کودک هوشیار شود. از ضربه زدن یا تکان دادن کودک برای متوقف کردن تشنج خودداری کنید. نکتهای در مورد مصرف داروها وجود دارد؟ بله. برخی والدین با توصیههای افراد غیرکارشناس، داروهای کودک را قبل از اتمام دورههای درمانی قطع میکنند در حالی که کودک باید تا زمانی که پزشک تجویز کرده، داروی ضدتشنج مصرف کند. هرگز نباید سرخود مقدار داروها را کاهش یا افزایش داد. نكته مورد توجه و مهم
با مصرف استامینوفن و ایبوپروفن و حتی در صورت تجویز پزشک، دیازپام سعی کنید اجازه ندهید به هیچ وجه تب بچه شدید شود، چون احتمال تشنج وجود دارد. داروهایی که متخصص توصیه کرده است، ادامه دهید. هر دارویی عارضه دارد و فنوباربیتال ممکن است کودک شما را خوابآلوده کند. همچنین کسانی که پریمیدون مصرف میکنند به دلیل احتمال بروز مشکلاتی در کبد لازم است هر 3 ماه یک بار چکاپ شوند و تستهای کبدی انجام دهند.
انجام واکسیناسیونهای مکرر، تلقیح مرتب واکسن آنفلوانزا، تغذیه خوب و بهخصوص استفاده از شیر مادر و ویتامینها و مکمل زینک توصیه میشود که با همه این اقدامها میتوان سیستم ایمنی بدن بچه را تقویت کرد. تحقیقات نشان میدهد امواج تلفنهمراه حتی برای ما بزرگترها هم ضرر دارد، چه برسد به کودکان. پس تلفنهمراه روشن را هرگز کنار تخت کودک قرار ندهید و سعی کنید او را از محیطهای آلوده که امکان تشعشعات مختلف وجود دارد، دور کنید. |