حالم خیلی گرفته داغونم...

انالله و انا الیه راجعون...

بازگشت همه به سوی اوست...

شنبه 97/7/7 دوست عزیزم ازپیشمون رفت و مارا با کلی غم تنها گذاشت...

حلیمه جان دوست عزیزم کاش از آرزوهایت برام نمیگفتی 

کاش از خانه ای که باعشق خریدی و مریض توش نشستی نمیگفتی 

کاش از آرزوهایت برای پسر کوچولویت که زود بود براش بی مادر شدن نمیگفتی...

دوست مهربانم خیلی داغونم کردی همش تصویر تو جلوی چشممه وقتی محمد مهدی پسر کوچولوی 5ساله ات را میبینم دلم کباب میشه...

محمد مهدی خاله جان وقتی بزرگ شدی و از مادرت پرسیدی بیا اینجا بخون که مادرت خیلی دوستت داشت کلی آرزو برایت داشت اتاقت رو با هزار عشق و آرزو درست کرده بود و وسایلت رو چیده بود ولی خدایا محمد مهدی چگونه بدون مادرش بزرگ میشود پسر بچه ی کوچولویی که کلی وابسته مادر مهربانش بود و حتی ثانیه ای هم ازش جدا نمی شد...

وقتی از مادرت می پرسی دل عالم و آدم کباب میشود

دیروز با لحن خیلی معصومانه و مظلومانه گفتی آنا جون پس مامانم کی از مدرسه میاد من گشنمه فقط ازدست مامان حلیمم غذا می خورم وای که همه مردمی که اونجا بودند حالشون دگرگون شد...

حلیمه جان عزیزم آرام بخواب و در جایگاه ابدیت آرام بگیر که الان 4ساله که با سرطان دست و پنجه گرم میکنی و من میدانم که به خاطر محمدت نمی خواستی دنیا را ترک کنی...

همیشه بیادتم دوست عزیزم...

فاتحه ای نثار روح پاک دوست عزیزم بکنید...

برای آروم شدن دل خانوادش و صبر برای مادرش دعا کنید...

دعا کنید پسرش کمتر سراغ مادرش را بگیرد...