اواخر 15 ماهگی

کودکم آرام آرام قد می کشد و من در سایه ی امن صداقت ناب کودکانه اش بزرگ می شوم او می رقصد و من آرام آرام نوای کودکانه اش را زمزمه میکنم او می خندد و من از شوق حضور و بودنش اشک می ریزم او آرام در آغوشم آرام میگیرد و من تا صبح از آرامشش آرام می شوم او پرواز میکند و من شادمانه آنقدر می نگرمش تا چشمهایم جز او هیچ نبیند او بازی میکند... کودکانه... عاشقانه... می پرد... حرف میزند.... به زبان کسی که جز من نمیفهمدش و دنیا را میبیند و طبیعت را حس میکند... خدا را می بوید و من............ کودکانه در سایه ی بزرگیش پنهان میشوم تا از گرمای دست نوازش غیب بی بهره نمانم کودکم دوستت دارم و برخلاف آنچه که گفته می شدکه تو به من محتاجی، من به تو محتاج و مشتاق شدم و تو شدی همه نیازم